ANNA WOLSKA JEST KOLORYSTKĄ. Prawdopodobnie jest to pierwsza rzecz, o której myśli się widząc jej prace. Jej obrazy to niefiguratywne płótna, w których króluje kolor. Jej prace to obrazy w prawdziwym tego słowa znaczeniu. Na płótno nakładana jest kolorowa farba. Farba ta ma teksturę, głębię i niemal haptyczną jakość. Są to prace w bardzo starej i silnej tradycji europejskich kolorystów, w których artysta pozwala kolorowi – wykonanemu z gęstej farby – wkleić się, aby był widoczny, aby można go było zbadać, wyczuć, a nawet „dotknąć” okiem. Pociągnięcia pędzla są wyraźnie widoczne, a farba czasami jest gruba i gęsta jak w impasto, podczas gdy w innych miejscach jest półprzezroczysta i żywa.

Kolory Anny Wolskiej są wykonane z farby, która ma objętość i kształt, rzuca drobne cienie na powierzchnię płótna, a jednocześnie niektóre obszary odbijają światło, błyszczą i mienią się. Taką jakość jej obrazom nadaje technika, którą się posługuje. W swoich pracach używa farby olejnej i farby olejnej w połączeniu z farbą woskową, która przypomina starożytną technikę enkaustyki. To właśnie sprawia, że te obrazy są tak świetliste i żywe. Kompozycyjnie światło z góry spotyka się ze światłem z dołu i razem tworzą materię płótna.

Anna Wolska jest artystką złożoną. Prace, które teraz prezentuje, są pracami malarskimi, ale studiowała rzeźbę i zajmowała się projektowaniem graficznym. To solidne przygotowanie zawodowe pozwala jej postrzegać kolor w bardzo złożony i wieloaspektowy sposób. Jej prace są medytacją nad kolorem i rolą, jaką odgrywa w sztuce; dlatego jej wybór malowania abstrakcyjnych prac jest logiczną konsekwencją jej wcześniejszych doświadczeń. Jest bardzo świadoma swojego podziwu dla neoimpresjonizmu z jednej strony i nowojorskiego malarstwa abstrakcyjnego z drugiej. Ale te historyczne odniesienia, choć wyraźnie widoczne, są tylko punktem wyjścia do głębszych i ekscytujących poszukiwań w świecie koloru i barwnej materii.

prof. dr hab. Vlad Ţoca