Grzegorz Rogala: Galeria Nieznanych Artystów

CZARNO-BIAŁA OPOWIEŚĆ

Dzieła Grzegorza Rogali łączą naukę, technologię i sztukę tworząc spersonifikowaną wizję. Artysta poszukuje nowych sposobów patrzenia i uchwycenia portretów ludzi od bieli do czerni, wykorzystując postęp technologiczny i niezliczone możliwości funkcjonalne. Zdolność artysty do tworzenia unikalnych dzieł sztuki przy użyciu czarno-białego rytmu pozwala nam zobaczyć niewidzialną rzeczywistość w wykwintnym czarno-białym uroku, pozwalając nam zrozumieć, jaki jest świat w jego sprzecznościach, szaleństwie i niekontrolowaniu.
Kompozycje powstałe w wyniku syntezy technologii i artystycznej działalności twórczej są skuteczne i pozostawiają wrażenie bogate w emocje i kolory. Powstałe dzieła mają elegancką i umiejętnie zaplanowaną strukturę, są łatwo rozpoznawalne, potwierdzając profesjonalną perspektywę i doświadczenie autora. W tym kontekście bardzo wymowne jest spostrzeżenie kultowego amerykańskiego fotografa Ansela Adamsa, znanego z inspirujących czarno-białych fotografii, że dobrze zaplanowany i wykonany czarno-biały obraz może osiągnąć znacznie większe poczucie „koloru” niż fotografia kolorowa.
Dobrze wyważona kompozycja projektu graficznego, połączona z możliwościami technologicznymi i zmysłem artystycznym, ujawnia wzajemne oddziaływanie czarno-białej kompozycji, podkreślając jasne obszary, przyciągając uwagę widza, zmuszając go do skupienia się na tworzonych obrazach i wywołując emocje. Kąty użyte przez Grzegorza Rogalę w czarno-białych dziełach sztuki tworzą nową artystyczną perspektywę estetyczną na interakcję technologii i sztuki. Według Jacka Antonoffa, czerń i biel tworzy dziwny krajobraz marzeń, którego kolor nie jest w stanie stworzyć. Poprzez techniki takie jak kompozycja, oświetlenie i pozowanie, portrety ludzi ujawniają ich tożsamość, osobowość i charakter. Portrety grupowe pozwalają uchwycić dynamikę relacji, miłość, romans i wspólne doświadczenia.
Portrety wieloprzedmiotowe pozwalają uzyskać specyficzny nastrój, skupiając się na relacjach między fotografowanymi osobami w celu zilustrowania pomysłu lub koncepcji. Autor oferuje kilka podejść do fotografowania portretów, co skutkuje odrębnymi rozwiązaniami stylistycznymi. W pracach artysty zbieżność czerni i bieli jest przykładem tego, jak dwa różne kolory oddziałują na siebie znacznie silniej niż samodzielnie. Odwołuje się to do kreatywnej wolności artysty do nieszablonowego myślenia, do rytmicznego używania i układania elementów wizualnych w celu reprezentowania tożsamości konkretnej osoby lub grupy ludzi. Wystawa czarno-białych rytmów artysty rezonuje z uświadomieniem sobie przez Andi Caldwell, że patrząc na kolorowe prace, zachwycamy oczy, ale kiedy widzimy czarno-białe prace, zachwycamy duszę.

Inta Klāsone