"Forma podąża za funkcją" (ang. 'form follows function') ogłosił Louis Sullivan, nieświadomy, że to zdanie stanie się powszechnie rozpoznawaną i wpływową zasadą projektowania. Jego słowa położyły fundamenty pod nową erę myślenia architektonicznego.

Perspektywa Sullivana była kształtowana przez szybką urbanizację i postęp technologiczny jego czasów. Era konstrukcji stalowych pozwoliła na większą elastyczność konstrukcyjną, a Sullivan pragnął wykorzystać tę nowo zdobytą swobodę w swoich projektach. Jego celem było tworzenie budynków, które bezpośrednio odpowiadały na wymagania funkcjonalne, bez zbędnej ornamentyki.

To zdanie, dziś wpisane w kartach historii designu, zrewolucjonizowało myślenie architektoniczne, kładąc podwaliny pod późniejsze ruchy modernistyczne. Podkreślało znaczenie prostoty, efektywności i praktyczności w projektowaniu. Dzięki tej koncepcji, Sullivan nie tylko zmienił obszar architektury, ale także pozostawił trwałe dziedzictwo w szerszym obszarze designu.

W świecie komunikacji wizualnej ta zasada pełni rolę kompasu, kierując projektantów ku rozwiązaniom opartym na celu. Logo przekracza zwykłą estetykę; jest symbolicznym ucieleśnieniem tożsamości marki. Jego forma powinna odzwierciedlać wartości i misję marki. Ale jak to osiągnąć? Podobnie jak architekci, projektanci posługują się zestawem narzędzi i zasad. Dlaczego więc nie zdefiniować własnego strukturalnego podejścia, by upewnić się, że logo jest skuteczne?

Pomoże w tym zdefiniowana struktura ('framework'), obejmująca procesy redukcji i uproszczenia. Oznacza to wydobycie zawiłych koncepcji lub elementów wizualnych do ich najbardziej fundamentalnych i rozpoznawalnych form. Początkowym, kluczowym krokiem jest zidentyfikowanie i zachowanie rdzennej istoty marki lub przekazu, wyodrębnienie najważniejszych cech lub wartości, jakie logo powinno przekazywać.

Następnie uprościmy zawiłe detale lub elementy wizualne, tworząc czysty, niezakłócony szumem projekt, usuwając zbędne zawiłości. W dalszej kolejności ustalimy czytelną hierarchię wizualną w logo, dbając o to, by kluczowe elementy były podkreślone i uwypuklone. Dodatkowo zadbamy o czytelność i klarowność, niezależnie od kontekstu czy warunków oglądania. Redukując logo do jego podstawowych elementów, struktura pomaga w tworzeniu projektu, który nie tylko zapada w pamięć, ale także przetrwa próbę czasu. Projekt skupiony na istotnych elementach ma tendencję do zachowania aktualności i trwałości.

Jednak pojawiają się wyzwania. Jednym z nich jest znalezienie właściwej równowagi. Podczas upraszczania, projektanci stoją przed zadaniem znalezienia delikatnej równowagi. Przy procesie upraszczania ważne jest wciąż zachowanie wystarczającej liczby detali, by skutecznie przekazać zamierzone przesłanie, nie przytłaczając przy tym widza.

Podsumowując, redukcja formalna i znaczeniowa leży u podstaw współczesnego projektowania logo. To podejście pokrywa się z filozofią architektoniczną Sullivana. Ucząc się z jego doświadczeń, z przekonaniem stwierdzam:

Jestem architektką tych logotypów.
arch. Anna Nowokuńska-Maksymiuk