Ciekawy jest sposób, w jaki Luizie Kwiatkowskiej udaje się zbudować portret psychologiczny kota, wykorzystując czysto ludzkie emocje i stany. Jednocześnie obiekty jej prac zachowują swoją kocią tożsamość. Biorąc pod uwagę temat jej pracy doktorskiej, można powiedzieć, że zainteresowanie kotami ma swoją historię i odgrywa znaczącą rolę w kształtowaniu jej jako autorki i osoby. Z niezwykłą plakatową precyzją i łatwością udaje jej się zwrócić uwagę na tworzone przez siebie prace, czy to ilustracje, czy plakaty. Imponujący jest również sposób, w jaki radzi sobie z kolorem w połączeniu z tekstem rastrowym lub pisanym na tablecie. W tym miejscu mogę powiedzieć, że jej udział jako autorki, która zostanie również zaprezentowana publiczności w mieście Gabrowo, doskonale wpisuje się w atmosferę tego miasta. Powodem tego jest fakt, że kot jest jednym z symboli Gabrowa, miasta znanego z autoironii i humoru jego dość oszczędnych mieszkańców. Powód, dla którego kot jest jednym z symboli miasta, jest związany z jedną z tamtejszych żartobliwych opowieści, która mówi, że aby utrzymać ciepło w pomieszczeniu, obcinają ogony swoim kotom, aby szybciej wchodziły i wychodziły. W tym sensie ogromna różnorodność wzorców zachowań reprezentowanych przez koty jest niespodziewanie dobrym pomysłem artysty na wystawę właśnie tam.

Prof. Svetoslav Kosev

Prezentowana wystawa to zbiór prac z lat 2021-2023, większość z nich to krótkie formy graficzne zawierające skrótowy komentarz tekstowy. Myślę, że wizualnie łączą się w dość duży cykl. Można nazwać je plakatami lub ilustracjami...

Tytuł wystawy wziął się od słowa / razem / poprzez które nawiązuje do prac które zostały zebrane razem. Staram się również skupić na słowach, jako abstrakcyjnych bytach wizualnych, które w swojej skrótowej / literowej formie tworzą odrębny byt graficzny, który może być odczytywany zupełnie inaczej przez każdego z odbiorców, sama warstwa językowa jest barierą, każdy z nas ma inne postrzeganie języków obcych. Punktem wyjścia był plakat zawierający typografię napisaną bułgarską cyrylicą i właśnie słowo „razem”. Myślę, że każdy będzie w inny sposób odczytywał każdą z prac, powinny mówić same za siebie. Niektóre pozostawione są bez komentarza, ale zawierają tytuł, który może coś mówić. Każdy z nas ma też odrębny rodzaj poczucia humoru, ale myślę że prezentowane tu byty mogą wywołać uśmiech. Prace powstawały w różnym czasie, łączy je prostota wizualna, próba osiągnięcia tak wiele, poprzez tak niewiele, co jest bardzo trudnym zadaniem.

Luiza Kwiatkowska