Ryszard Sekuła: Cykl z pamięci i wyobraźni

„Dzieła sztuki dostarczają doświadczenia wyobrażeniowego zarówno twórcom, jak i odbiorcom. To miał na myśli Kant, gdy twierdził, że dzieło sztuki jest prezentacją ofiarowaną wyobraźni, która docenia ją bez względu na rzeczywiste istnienie prezentowanego przedmiotu: dla Kanta dzieła sztuki są twórczymi przedmiotami bezinteresownej kontemplacji – w tym sensie cała sztuka wydarza się w świecie pozorów. Dotyczy to zarówno sztuk nieimitacyjnych, abstrakcyjnych, jak i naśladowniczych. Doświadczenie artystyczne odbywa się w teatrze wyobraźni”.

Denis Dutton „Instynkt sztuki”

Kolorowe szkice, rysunki kredką, wakacyjne inspiracje. Ślady doznań, sprowadzone do powtarzanego motywu. Kolekcja, zbiór istniejących, nierealnych obiektów. Często niespójność zebranych drobiazgów prowokuje do mniej lub bardziej świadomego porządkowania zbioru. Układam je w rytmicznie pulsujący ciąg znaków, niby takie same, ale w trakcie powstawania nabierają indywidualnych cech. Stają się coraz bardziej zróżnicowane mimo, że należą do wybranej, określonej grupy podobnych form. Nagromadzenie elementów tym bardziej odróżniających się od siebie im bardziej są podobne. Zbliżone wyglądem nabierają tożsamości i stają się cząstkami złożonej całości. U podstaw kolekcji leży chęć gromadzenia. Tworzę kolekcję, rytm znaków na płaszczyźnie i tym kodem posługuję się nadając kolejnym elementom obrazu jednostkową rozpoznawalność. Lekki, niemal bezrefleksyjny zachwyt urodą natury zostawia ślady kolorowych plam i wypełnia płaszczyznę wymyślonymi detalami. Zorganizowany bezład. Iluzja przedmiotu staje się znakiem – świadectwem jego istnienia. Obraz nie musi naśladować istniejącej rzeczywistości. Wyobrażony, fikcyjny świat wyrażony środkami plastycznymi materializuje się, ukonkretnia: staje się wiarygodny w przedstawionym kształcie.

R. Sekuła