Joanna Mankiewicz: Formy Przenikalne

Tym razem w swoich poszukiwaniach artystycznych eksplorowałam zagadnienia prezezroczystości oraz bezpośredniego przenikania plamy i kreski malarskiej w otoczenie, które niejako wnika w materię dzieła. Monochromatyczne prace, wykonane tuszem i pędzlem, powstały na transparentnym podłożu, nie pozwalającym na wnikanie wody. Do tego eksperymentu sprowokowały mnie moje ostatnie doświadczenia z akwarelą i tuszem, ale nie tylko to, co powstawało na papierze… Z wielką ciekawością obserwowałam procesy zachodzące na mojej prowizorycznej palecie zrobionej z kawałka przezroczystej pleksi. Rozwodniony ślad tuszu, początkowo będący plamą zostawioną po rozrobieniuz wodą, zaczynał się dzielić, jakby wewnątrz istniała społeczność, która przez krótki moment miała wspólną płaszczyznę bytowania lub cel, a potem rozpoczynała realizację zadań w podgrupach.

Podczas procesu twórczego zaistniała konieczność otwarcia się na działanie przypadku. Nie do końca byłam w stanie przewidzieć w jaki sposób zaschnie pozostawiona przeze mnie plama, określić z góry czy cząstki tuszu utworzą ciemniejszy kontur na jej granicy, czy powstanie jednolity ślad pędzla. Zamierzony efekt końcowy został tu ograniczony pojęciem prawdopodobieństwa. Przez przezroczyste tło prac przenika światło, biomorficzne kształty na nich eksponowane wchodzą w reakcje z otoczeniem, absorbując jego kolor, zaciera się także granica między dziełem a widzem, a odbiorca może patrzeć przez transparentną powierzchnię w przestrzeń poza plamami i liniami. Dzieło sztuki zazwyczaj nie istnieje bez widza, tu oglądający może nawet wejść do wnętrza kompozycji, przez moment stać się jej częścią, przemieniając ją w układ figuratywny.
Zazwyczaj to dzieło sztuki zmienia przestrzeń, w której istnieje, podczas gdy tu zachodzi częsciowo proces odwrotny.
Artyści często nękani są skrajnymi emocjami, ta nadwrażliwość pozwala nam tworzyć, jednak ulotność tych prac, ich nieinwazyjne wtapianie się w galeryjną przestrzeń napełnia mnie harmonią i spokojem, tak potrzebnym by wygrać z wdzierającą się wszędzie hałaśliwą rzeczywistością.

Joanna Mankiewicz