Michał Piekarski: W rytmie liter
Wystawy indywidualne zagraniczne /Wiersz na wolności
W POLSCE fascynację nową typografią głosili jako pierwsi Brunon Jasieński, Stanisław Młodożeniec, Aleksander Wat i Anatol Stern. W jednodniówkach futurystycznych pojawiały się przekształcenia ortografii na zapis fonetyczny (Nuż w bżuhu. 2 jednodńuwka futurystów. Wydanie nadzwyczajne), kładziono nacisk na rytm i rym. Na szczególną uwagę zasługują pionierskie dokonania w zakresie liternictwa i tzw. druku funkcjonalnego Władysława Strzemińskiego, z okresu międzywojennego. Kontakty rodzimych artystów awangardy ze środowiskami europejskimi zaowocowały znakomitym rozwojem grafiki w powojennej Polsce i były źródłem sukcesu polskiej szkoły plakatu, którą współtworzył Maciej Urbaniec.
Michał Piekarski kontynuuje te wspaniałe tradycje graficzne w twórczy nowoczesny sposób. Każda praca o wymiarach 100 × 70 cm jest wizualną interpretacją jednego wiersza. Artysta zastosował zaprojektowany przez niego font Sobota i niestandardowy układ wizualny wiersza, co zadecydowało o nowym typograficznym i graficznym wyglądzie utworów poetki, odbiegającym od typowych tomików. Każda forma graficzna nawiązuje dialog z tekstem. Jest jego podkreśleniem i dopowiedzeniem. Uwolnione litery i słowa – mówi autor – nadają kompozycji autonomiczne znaczenie. Litery, czyli znaki graficzne, układają się w oddzielne słowa, a słowa służą do skonstruowania czarno-białych układów literniczych, które stopniowo są odczytywane, a właściwie odgadywane w labiryncie znaków.
Zbliża kompozycje autora do sztuki abstrakcyjnej, a także muzyki, gdzie powstające rytmy znaków tworzą „muzyczne” układy wizualne. Artysta jest jednocześnie utalentowanym pedagogiem i teoretykiem, prezentującym wysoki poziom wiedzy projektowania graficznego. Michał Piekarski bawi się typografią i grafiką, a jednocześnie trzyma w ryzach projektowania, co potrafią tylko najlepsi... .
Eulalia Domanowska
