Wystawy Sylwii Caban w Bułgarii i Rumunii
17/09/2021Dwie wystawy Sylwii Caban – prowadzącej zajęcia na kierunku Grafika WIT z malarstwa i rysunku
Sylwia Caban
Artystka sztuk wizualnych ur. w 1969 r. w Lublinie. Dyplom z wyróżnieniem pod kierunkiem prof. Rajmunda Ziemskiego, prof. Edwarda Tarkowskiego w 1994 r. w ASP Warszawa. W 2018 roku otrzymała tytuł doktora pod kierunkiem promotora prof. zw. dr hab. Wiesława Łuczaja, na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach. Zajmuje się sztukami wizualnymi, malarstwem, obiektami malarskimi, rzeźbą i rysunkiem. Wykładowca malarstwa i rysunku na WIT, na Wydziale Grafiki w Warszawie. Uczestniczka polskich, międzynarodowych i zagranicznych plenerów. Członek ZPAP w Warszawie. Kuratorka kilku wystaw sztuki współczesnej. Brała udział w 17 wystawach indywidualnych i ok. 60 zbiorowych polskich i zagranicznych.
Inkluzje, recycling. Dokumentacja
20 - 25 września 2021
Wielkie Tyrnowo / Bułgaria
Wystawa jest pokazem prac przestrzennych oraz obrazów, które dotyczą pojęć wywodzących się z koncepcji postmodernizmu – recyklingu, pojęcia włączeń i wyłączeń ideowych i formalnych – inkluzji i ekskluzji, czy hybrydyczności. Pokaz dokumentacyjny ma formę wydruków cyfrowych, dzięki czemu rzeźby i obrazy zostały sprowadzone do jednej wspólnej płaszczyzny. To wprowadzone “równouprawnienie” jest jednocześnie formą obcą dla prac, które formatowane były dla innej przestrzeni – teraz utraciły autonomię na rzecz pewnej wspólnej, nowej rzeczywistości.
Refleksy materii
27 września - 2 października 2021
Kluż-Napoka / Rumunia
„Refleksy materii” to ekspozycja obiektów przestrzennych oraz obrazów, także w formie wydruków cyfrowych.
Prace, które przedstawiam stanowią część większego cyklu, który nazywam „Dualizmamami”. Dotyczą one takich pojęć, jak: recykling, upcykling, hybrydyczność. Interesują minie opozycyjności: intelekt – instynkt, zdarzenie – świadek, upublicznienie vs. kamuflaż. Na tym gruncie powstają prace, które łączę w cykle.
Forma wystawy „Refleksy materii” uległa zmianie w stosunku do jej pierwotnego zamierzenia. Stało się tak, na skutek zdarzeń, które skierowały mnie w stronę myślenia o trwaniu, przemijaniu, bolesności człowieka i jego bezradności pomiędzy żywiołami świata.
Obiekty przestrzenne prezentowane na wystawie wykonane są z aluminium, gipsu – łączone z drewnem. Materiał ma dla mnie znaczenie. Aluminium, po silnym wypolerowaniu odbija światło, jak lustro, jednak poddane ogniowi, płonące staje się nośnikiem destrukcji – pęka i nadtapia się, dzięki czemu zamyka w sobie ideę zniszczenia. Ponowna obróbka rzeźb wykonanych w tym materiale przywracała im pierwotną formę, dzięki czemu dokonuje się proces upcyclingu.
